riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Odkąd tylko pamiętam, zawsze wiedziałem, że będę jeździł na moto. Ciężko stwierdzić kto zaraził mnie tym bakcylem, ojciec jeździł przez wiele lat i to w czasach, gdy japoński motor był prawdziwym wydarzeniem na polskich drogach (zresztą do dziś, od czasu do czasu „pożyczy” CBRkę na przejażdżkę do młodości), wujkowie też jeździli, swego czasu (miałem chyba 10 lat) wielkie wrażenie zrobił na mnie fioletowy GSX600F, który „był w rodzinie”. Tak więc pewne było, że prędzej czy później ja też „zachoruję” na moto.

Dzień egzaminu. Pamiętam ten stres, połączony z podekscytowaniem, czekając na swoją kolej myślałem, że zaraz wybuchnę z radości. Niewiele pamiętam z samego zdawania, ale ponoć byłem blady jak ściana, w końcu pierwszy raz na 2 kołach to dość traumatyczne przeżycie. Wykręciłem 8, przejechałem łuk, zrobiłem co miałem zrobić i pozostało czekać na wynik. Minuty dłużyły się jak godziny, a napięcie w tłumie zdających narastało. W końcu pan policjant uznał, że dość wycierpieliśmy, więc przystąpił do odczytania tych, którym się udało. Jak się pewnie domyślacie, zdałem :) Nawet nie spróbuję nazwać tego co wtedy czułem.I tak z pasjonata stałem się motocyklistą.

Później moto stało przez tydzień na parkingu, a ja codziennie je odwiedzałem, siadałem i czekałem na przypływ odwagi. I pewnego ranka postanowiłem, że czas w końcu użyć TZRki do tego do czego została stworzona. Siedząc już na moto i podpierając się chwiejnie nogami, zacząłem trochę żałować mojego żelaznego postanowienia. Ale skoro już „wykulałem” sprzęta, to głupio byłoby znów go odstawić, tym bardziej, że sąsiedzi już zajęli honorowe miejsca na parapetach swoich okien. Jak mus to mus. Rozruszałem rozrusznik, nagrzałem silnik. Z coraz większym niepokojem wsłuchiwałem się w pracę silnika. Drżącą ręką chwyciłem dźwignię sprzęgła, wrzuciłem jedynkę i… zdechł. Znów odpaliłem silnik, wrzuciłem jedynkę i tym razem, troszkę bardziej wychylajać prawą rękę, ruszyłem. Ten pęd powietrza, uczucie wolności… wiedziałem, że tak łatwo się z tego nie wyleczę. Przejechałem całą długość parkingu i dumny jak paw wróciłem do domu. Tej nocy nie mogłem zasnąć…